O rasie

Wielu z nas lubi legendy, które przenoszą nas, w cudowny i magiczny świat. Święty Kot Birmański również jest bohaterem jednej z nich, oto ona:

Wiele lat temu, buddyjscy duchowni chcąc uchronić się przed prześladowaniem, uciekli w odległe góry Indochin. Wybudowali tam na cześć bogini Tsun-Kyan-Kse, Świątynię Lao-Tsun, w której zamieszkali wraz ze swoimi białymi kotami. Koty odgrywały bardzo istotną rolę w świątynnym życiu, gdyż to w ich ciałach odradzali się zmarli mnisi, a gdy ich dusza była gotowa do przejścia na drugą stronę, koty towarzyszyły jej w tej wędrówce. Jeden ze świątynnych kotów o imieniu Sihn, był ulubieńcem Wielkiego Lamy Mun-Ha, któremu wiernie towarzyszył w codziennym życiu. Pewnej nocy spokój mnichów został zakłócony... Na Świątynię napadli grabieżcy, zabijając medytującego Wielkiego Lamę. Zrozpaczony Sihn wskoczył na ciało zamordowanego przyjaciela i spojrzał w szafirowe oczy Tsun-Kyan-Kse. W jednej chwili komnatę wypełnił blask, nadając sierści Sihna złoty kolor a łapki, pyszczek, uszy i ogon zabarwiły się na kolor ziemi. Tylko końcówki łapek, które stykały się z ciałem mnicha pozostały białe, jak biała i czysta była dusza Mun-Ha. Zmienił się również oczy kota, nie były już złote, tylko szafirowe, jak oczy Bogini. Ale nie tylko Sihn się zmienił, wszystkie koty przebywające w Świątyni, upodobniły się do niego. Grabieżcy przerażeni tym co zobaczyli, uciekli zapominając o celu swojej wyprawy, ale to wcale nie koniec historii.... Sihn nie potrafił żyć bez przyjaciela, zmarł po siedmiu dniach z głodu i pragnienia a jego dusza połączyła się z duszą Mun-Ha tworząc jedną całość, osiągając stan nirwany.

A jaka jest bardziej prawdopodobna historia Świętej Birmy?

Prawdopodobnie rasa powstała ze spontanicznych krzyżówek kotów syjamskich, z lokalnymi odmianami kotów domowych. Pierwsza para kotów opuściła Birmę w 1919 roku, jako dar wdzięczności dla badacza historii rasy Augusta Pavie i majora Russella-Gordona, którzy uchronili mnichów przed złodziejami. W czasie podróży zmieniły jednak właściciela i ostatecznie trafiły w ręce milionera Vanderbita, który podróżował do Francji. Niestety kocur nie przeżył ciężkiej drogi i gdyby nie fakt, że kotka była w ciąży, nie wiadomo, jak dalej potoczyłaby się historia rasy. SITA urodziła czwórkę kociąt, które na cześć ojca zyskały przydomek Madalpour a kotka POUPEE, pochodząca z tego miotu, uważana jest za prekursora rasy. Święta Birma została uznana za rasę w 1925 roku we Francji, gdzie zadebiutowała na Wystawie Kotów Rasowych, odbywającej się w Paryżu. Jednak to nie był koniec problemów Świętych Kotów... Za względu na zbyt małą pulę genową, rasę zaczęły dotykać takie problemy zdrowotne jak karłowatość, obniżona odporność czy mało liczne mioty. Dodatkowym czynnikiem, który niemal doprowadził do wyginięcia birm, była II Wojna Światowa. Przetrwały ją tylko dwa koty, ORLOFF i XENIA de Kaaba, które prawdopodobnie znajdziemy w rodowodach naszych kotów. Po wojnie, prace nad przywróceniem świetności rasie, wzięli w swoje ręce Anglicy i Holendrzy. Dzięki kojarzeniu z persami, syjamami i kotami europejskimi, nie tylko przywrócili jej stabilność ale również wzbogacili ją, o kilka odmian barwnych. W 1950 roku birma otrzymała swoja dzisiejszą nazwę Święty Kot Birmański a w roku 1955 została oficjalnie uznana za rasę i oznaczona kodem SBI. W roku 1959 birmy dotarły do USA, pięć lat później do Anglii a w roku 1990 zawitały i u nas...

Święta Birma w Polsce

Do Polski koty birmańskie sprowadziła Pani Irena Nalewaj (pełniąca obecnie funkcję Prezesa do spraw hodowlanych FPL.), zakładając hodowlę o nazwie White Star*PL a pierwszymi kotami jakimi w niej zamieszkały, były: kocur EC KAZU van Moustache*NL oraz kotka HEIDI of Midway a następnie IC AUDREY van Moustache*NL. Nie można również zapomnieć o udziale w rozpowszechnieniu tej rasy w naszym kraju Pani Izabelli Hermanowskiej, która sprowadziła do Polski kolejną birmańska parę: kocura GIC DK*Kiru's ALYCAT oraz kotkę IC CECYLIA van Moustache*NL, oraz Pani Barbary Mikołajczyk, która sprowadziła pierwszą kotkę pręgowaną DOROTY of Midway. Na dzień dzisiejszy mamy szesnaście hodowli zarejestrowanych w Polsce, w tym piętnaście w FPL a jedną w ICF.

Jak wygląda Święty Kot Birmański?

Święty Kot Birmański należy do grupy II czyli kotów półdługowłosych. Jest to kot muskularny, o wydłużonym ale krępym tułowiu. Waga dorosłej kotki to 3-4,5 kg, kocury osiągają wagę nawet do 8 kg. Kończyny ma krótkie i silne, stopy owalne. Głowa kota birmańskiego powinna przypominać lekko zaokrąglony trójkąt równoramienny, uszy zaokrąglone, harmonijnie współgrające z głową. Policzki birmy powinny być ładnie wypełnione a żuchwa mocna. Patrząc na profil birmana, należy zwrócić uwagę na nos, który określany jest mianem "rzymskiego" (szeroki, wklęsły u nasady ale bez stopu, z charakterystycznym garbikiem) oraz czoło, które powinno być wypukłe. Najbardziej pożądanym kolorem oczu jest głęboki szafir występujący w zasadzie tylko u kotów ciemno umaszczonych, kształt oka owalny. Ogon birmy jest puszysty, zazwyczaj noszony wysoko. Futro jest delikatne i jedwabiste w dotyku. Jego długość i tekstura zależy od linii hodowlanej. W miesiącach zimowych birmany zyskują piękną i efektowna kryzę, wyglądającą jak puszysty kołnierz. Sierść na grzbiecie jest krótsza niż na brzuchu i piersi. Birma ma mało podszerstka, przez co jej futro jest łatwe w pielęgnacji, nie kołtuni się i nie filcuje. Dłuższe włosy na tylnych nogach, tworzą puszyste "portki".

Umaszczenie

Umaszczenie to jedna z najbardziej charakterystycznych cech birmy. Futro na grzbiecie, w zależności od odmiany barwnej, przybiera kolor od kremowego określanego jako "skorupka jajka", po złotą. Im kolor tułowia jaśniejszy, tym lepszy. Łapki, pyszczek, uszy i ogon są zawsze ciemniejsze od tułowia i to ich kolor, określa barwę kota. Każdy prawidłowo umaszczony birmańczyk ma dodatkowo na łapkach śnieżnobiałe znaczenia, które w przypadku przednich łap nazywamy "rękawiczkami" a te będące z tyłu "skarpetami" lub "butami". Dodatkowo na tylnych łapach występują "ostrogi" mające kształt odwróconej litery V, które często sięgają aż do stawu skokowego tylnej części nogi kota Wszystkie znaczenia muszą być symetryczne. Wadami ubarwienia są również przebarwienia lub łatki występujące na grzbiecie, brzuchu czy genitaliach. Poprawność znaczeń jest bardzo rygorystycznie oceniana przez sędziów na wystawach, co sprawia, że wyhodowanie idealnej birmy jest bardzo trudne ale jakże satysfakcjonujące.

Odmiany barwne

Koty birmańskie występują w sześciu podstawowych odmianach kolorystycznych, są to:

Oprócz barw podstawowych, kotki mogą występować w odmianach określanych jako tortie, czyli szylkretowych i są to:

Dodatkowo, każdy z wyżej wymienionych kolorów, może posiadać rysunek czyli pręgowanie określane jako tabby i oznaczane symbolem 21 czyli pręgowanie nieokreślone (spotykane jest również oznaczenie pręgowania liczbą 22 czyli jako pręgowanie klasyczne).

Charakter

Birma to kot z charakterem a do tego z jakim!!!
Przy pierwszym spotkaniu, koty te, podchodzą do obcych z dystansem ale wystarczy kilka spotkań, aby birma władowała się gościowi na kolana, nie znosząc słowa sprzeciwu. Są to koty, bezwarunkowo kochające swojego właściciela, którego same sobie wybierają. Nie znaczy to, że nie lubią innych członków rodziny ale widać różnicę w ich traktowaniu. Birmy są wyjątkowo inteligentne i bardzo szybko uczą się nowych rzeczy. Potrafią bez problemu dostać się na najwyższą dostępną szafę a także aportować ulubione zabawki. Możemy być pewni, że gdy jeden z kotów opanuje jakąś "sztuczkę', za chwilę będą ją umiały wszystkie koty w stadzie. Charakterystyczne dla birm jest również to, że żaden kot nie potrafi tak "mówić oczami" jak one ale zaszczytu takiej rozmowy, doświadczają tylko wybrańcy. Koty te, uwielbiają zasypiać w łóżku ze swoim właścicielem a gdy stwierdzą, że nadszedł czas na pieszczoty, obudzą go, delikatnie gryząc w palec u nogi, nos, ucho czy brodę. Birmy to także ogromne gaduły. Potrafią opowiadać o wszystkim korzystając przy tym z bogatej gamy różnorodnych dźwięków, od miauknięć i pomruków zaczynając, na gardłowym ćwierkaniu kończąc. Należy również wspomnieć o wyjątkowym snobizmie birmanów, w który nie mogłam uwierzyć, póki do mojego domu nie trafił drugi osobnik tej rasy. One po prostu wolą swoje towarzystwo a osobniki innych ras, traktują jako zbędny dodatek, do swojej kociej osoby.

Standard

Wzorzec rasy wg FIFe
Kategoria II SBI Sacred Birman Cat Standard
Ogólne Rozmiar Średni
Głowa Kształt Mocna
Czoło Lekko zaokrąglone
Policzki Pełne, nieco zaokrąglone
Nos Średniej długości, bez stopu ale z lekkim garbem
Podbródek Mocny
Uszy Kształt Raczej małe, zaokrąglone
Osadzenie Ułożone daleko od siebie, skierowane na boki.
Oczy Kształt Lekko owalne; nie mogą być ani trochę okrągłe.
Kolor Głeboki błękit
Korpus Budowa Lekko wydłużone, samce zdecydowanie bardziej masywne.
Nogi   Krótkie i silne
Łapy Zaokrąglone
"Rękawiczki" Obecne na przednich i tylnych łapach, całkowicie białe. Biały kolor powinien być symetryczny. Na przednich łapach powinny być równo zakończone, nie mogą sięgać do górnej części łap. Na tylnych łapach powinny sięgać tylnej części stóp. Na tylnych kończynach wyraźna biała barwa tworzy tzw. ostrogi, które mają kształt odwróconego V i pokrywają do 1/3 lub 1/2 stopy. Barwa poduszek łap może być różowa albo zmieszana z barwą oznaczenia.
Ogon   Średniej długości, tworzący chochoł.
Sierść Struktura Długa do półdługiej. Jedwabista z lekkim podszerstkiem. Dostosowana do odpowiedniej części ciała: krótsza na pysku, dłuższa na policzkach, tworzy kryzę. Dłuższa na plecach i po bokach.
Kolor Typowe dla colorpointów. "Rękawiczki" bezwzględnie białe. Oznaczenia umiejscowione na pysku, uszach, łapach, ogonie i genitaliach. W silnym kontraście z resztą ubarwienia. Umaszczenie korpusu i brzucha powinno przypominać kolor jasnej skorupki jaj. Na plecach wszystkie warianty złotego beżu. Pełne wybarwienie oznaczeń i korpusu obecne tylko u dorosłych kotów.
Oznaczenia   Charakterystyczne dla rasy.
Wady Sierść Plamy na białej części futra (klatka piersiowa i brzuch).
Wady wykluczające Nos Niedostatecznie wybarwiony
Łapy Skarpetki nie kończące się w prostej linii. Brak skarpetek na tylnych łapach.
Sierść Białe plamy na barwnych częściach futra i na odwrót. Białe plamy na genitaliach.

 

Skala Punktacji Punkty
Suma   100
Głowa Ogólny kształt, nos, szczęki i zęby, czoło, broda, osadzenie i kształt uszu 20
Oczy Kolor i kształt 5
Sylwetka Kształt, rozmiar, struktura kośćca, kształt nóg i łap 20
Ogon Kształt i długość 10
Futro Kolor, jakość i struktura, długość 20
"Rękawiczki" Przednie łapy 5
Tylne łapy 5
Ostrogi 5
Jednolitość i symetria rękawiczek 5
Kondycja   5